بررسی تحمل به شوری گیاه توت روباه (poterium sanguisorba) از طریق برخی خصوصیات فیزیولوژیکی

شوری یکی از فاکتورهای محیطی می باشد که منجر به کاهش و یا تاخیر در جوانه زنی دانه های گیاهان می شود. همچنین بر استقرار و رشد گیاهان هالوفیت و گلیکوفیت موثر می باشد. گیاه توت روباه از لحاظ دارویی، علوفه ای، زینتی از اهمیت فراوانی برخوردار است. این تحقیق به منظور بررسی و مقایسه تحمل به شوری در گیاه مذکور در مرحله جوانه زنی و رویشی در آزمایشگاه فیزیولوژی مؤسسه ی تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور در سال 1388 انجام گرفت. در این تحقیق اثر پنج تیمار نمک طعام (nacl)، شامل غلظت های صفر (شاهد)، 25، 50، 75 و 100 میلی مولار در سه تکرار در یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در اتاقک رشد بر گونه ی  poterium sanguisorbaبررسی شد. علت استفاده از غلظت های فوق عدم تحمل گیاه به مقادیر بالاتر نمک بود به طوری که در ابتدا طی یک آزمایش تیمارهای نمک از غلظت صفر تا ۲۰۰ میلی مولار استفاده گردید ولی به دلیل عدم تحمل گیاه به غلظت بیش تر از ۱۰۰ میلی مولار تیمارهای آزمایش تغییر داده شد و از دامنه  ۰ تا ۱۰۰ میلی مولار استفاده گردید. با افزایش غلظت نمک بر میزان درصد جوانه زنی افزوده و از میزان شاخص بنیه ی بذر کاسته شد. همچنین افزایش تنش شوری با غلظت 75 میلی مولار نمک در نهال های سه ماهه منجر به افزایش میزان پرولین و قندهای محلول گردید، ولی مقادیر بالاتر نمک باعث کاهش در دو شاخص ذکر شده گردید. میزان رنگیزه های گیاهی (کلروفیل کل،a ، b و کاروتن) با شاخص های رشد و میزان درصد رطوبت نسبی برگ نیز با افزایش غلظت تیمارهای شوری کاهش یافتند. نتایج این تحقیق نشان داد که می توان از توت روباه جهت احیای مناطقی با شوری حدود 75 میلی مولار نمک استفاده نمود ولی مقادیر بیش تر نمک باعث کاهش محصول می گردد.